سریال

سریال

f مایک رویکو صحیح است و کالیفرنیا قمری ملی ما است
حفظ ، سپس Marin County یک موسسه انتقالی است که در آن ساکنان به تدریج با دوزهای نگهداری گرانول ، ماست ، کوکائین ، تلویزیون ، وان ، داغ ، رابطه جنسی ، خوب بودن ، و به شما می گویند که خوب هستید ، دوباره وارد جریان اصلی می شوند. امروز امروز با یک دوست قدیمی از شیکاگو به نام ساندرا سینگر که به مارین نقل مکان کرده ، صحبت کردم و او تفاوت این دو مکان را خیلی ساده خلاصه کرد: "شما لازم نیست صبح زود برای مقابله با این افراد برخیزید. همه در اینجا بحث می کنند که آیا فیلم دقیق است یا نه. " اینکه هر کسی می تواند استدلال کند که آیا "سریال" دقیق است ، ذهن آزار است.

مارین در حاشیه سان فرانسیسکو قرار دارد و اگر "سریال" را باور کنیم ، با نژاد زامبی های طبقه متوسط ​​ساکن شده است که در جریان روندهای اجتماعی لحظه ای قرار گرفته است. سلام ، مرد ، آنها واقعاً در کار هستند. "سریال" اولین بار به عنوان پرفروش کالیفرنیا توسط کیرا مکفدن ظاهر شد ، که زندگی در مارین را طنز می کرد انگار که این یک اپرا صابون مداوم است. به حدی که طنز شکست خورد ، به این دلیل است که زندگی در مارین یک سریال صابون مداوم است.

و حالا فیلم را داریم. فیلم خیلی خوبی نیست؛ این یکی از آن کمدی هایی است که خنده گاه و بیگاه گاه و بیگاه توسط دوره های طولانی سکوت فرو می رود. اما کم و بیش به کتاب وفادار است. این یک شکل زندگی بیگانه با شباهت سطحی به انسان را به ما نشان می دهد.

این موجودات برای صرفه جویی در سوخت ، دوچرخه ها را به سمت کشتی سوار می کنند. همه آنها در حال کوچک شدن هستند. آنها با همسران تجارت می کنند. بچه های آنها به ادیان مذهبی مبهم می پیوندند. قلب آنها پر از عشق ، ذهن آنها با ترس ، روده های آنها با سبوس است. ازدواج ها و یادبودهای آنها از روزهای کودکان گل ، مهجور بودن در مورد زمین و آسمان است و کارهای خود را انجام می دهید.

مردم در مارین گزینه های سرگرمی خود را باز نگه می دارند: یک سرپرست اجرایی روز به روز احتمالاً رئیس یک باند موتور سیکلت همجنسگرا است. آب و هوا در مارین همیشه بسیار عالی است.

این فیلم بازیگرانش را با قدم های خود می گذارد انگار این حومه "MASH" است. یک طرح پیچیده ، شخصیت های زیاد و یک ساختار داستانی وجود دارد که به جلو و عقب می رود ، به عنوان مثال ، بین تجدید قول های ازدواج در فضای باز و حمله باند دوچرخه به مقر فرقه. گویی همه مارین توسط همان نیروی زندگی سوخت می شود که به سادگی در روندهای مختلف تجلی می یابد.

برخی از خطوط گفتگوی فیلم بسیار خنده دار است (و بیشتر موارد خنده دار را نمی توان در اینجا نقل کرد). برخی از شخصیت ها به خوبی ترسیم شده اند ، به خصوص پیتر بونرز به عنوان روانپزشک مفسد کوکائین که به طور موقت به یک کودک 10 ساله ای که برای ارتباط با کودکی خود نیاز دارد ، اطلاع می دهد. گفت و گو با کلمات کد ، عبارات صوتی و اصطلاحات شبه روانشناختی شیک متوقف شده است: به نظر می رسد همه افراد در این فیلم زبان را از شماره های پشتیبان اخبار امروز و روانشناسی مادر زمین آموخته اند.

اما برای همه اینها ، "سریال" خیلی خوب نیست. فکر می کنم شاید به این دلیل باشد که شخصیت ها تقریباً منحصراً به عنوان کاریکاتور دیده می شوند. هیچ کس در این فیلم به اندازه کافی واقعی نیست که بتوانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم. آنها به عنوان چنین قربانیانی کاملاً روباتی شده از Me Meade Decade دیده می شوند که از آزادی انتخاب کافی برخوردار نیستند تا رفتار خود را معنی دار - یا خنده دار کنند. آنها در تضاد شدید قرار دارند ، یعنی در مورد فردگرایان محکم ، سکونت های درخشان و شهروندان روشنفکر و حومه شهر حومه شیکاگو.